اماکن تفریحی،تاریخی و زیارتی آبادان

آبادان یکی از قدیمی‌ترین شهرهای ایران بوده که از زیباییهای طبیعی، تاریخی، گردشگری، تجاری و معنوی خاصی برخوردار است. همان‌طور که گفته شد بهترین زمان جهت عزیمت و تفریح در آبادان روزهای پایانی اسفندماه و ابتدای فروردین می‌باشد.

از مکانهای دیدنی و طبیعی آبادان می‌توان از:

ساحل بسیار زیبای رودخانه‌های اروند، بهمنشیر نام برد که با شناختی هر چند اولیه می‌توان از مکان‌های بی بدیل آن جهت ماهیگیری و تفریح استفاده کرد.

از مکانهای تاریخی و تفریحی شهر آبادان می‌توان از کلیسای آبادان، سینما نفت، مناطق بوارده و بریم و پالایشگاه نفت آبادان (پالایشگاه نفت آبادان یکی از قدیمی‌ترین پالایشگاه‌های نفت جهان است)، دانشکده نفت آبادان نام برد که هر کدام تاریخی گفتنی دارند.همچنین المان نوشته ABADAN و عینک ریبن بالای این المان روبروی سینما نفت یکی از نقاط زیبا و منحصربه فرد آبادان است.با توجه به تصویب منطقه آزاد تجاری اروند مطمئناً یکی از جاذبه‌های آبادان برای بازدیدکنندگان، جاذبه‌های تجاری خواهد بود.

زیارتگاه خضر نبی و سید عباس همچنین قدمگاه رضا (ع) از مکان‌های زیارتی مهم آبادان هستند.

بازار های ابادان

بازار ته لنجی‌ها:

به اجناسی می‌گویند که ملوانان و خدمه مجاز هستند که به کشور وارد کنند. هر ملوان می‌تواند در سال ۶ بار کالاهایی با ارزش ۱۵۰۰ دلار وارد کند.

بازار ته‌لنجی‌ها از مغازه‌های مختلف تشکیل شده است و دست‌فروش‌ها هم بساطشان را در خیابان این بازار پهن می‌کنند. در بازار ته لنجی‌ها می‌توانید انواع کفش، لباس، عینک، مواد غذایی، ادویه‌های معطر و متفاوت و خوراکی‌های خارجی را پیدا کنید. البته موقع خرید حواستان به قیمت‌ها باشد، زیرا گاهی قیمت‌ها مغازه به مغازه فرق می‌کند. هنگام خرید مواد غذایی حتما به تاریخ انقضای اجناس توجه کنید. اگر قصد خرید هم ندارید، زندگی شبانه و شاد بازار ته‌لنجی‌ها، به خصوص در شب‌های عید، ارزشش را دارد که در سفرتان به این بازار سری بزنید.

آدرس: آبادان، خیابان امام خمینی

بازار مرکزی آبادان:

اگر می‌خواهید در یک روز همه خرید‌هایتان را انجام دهید، به بازار مرکزی آبادان بروید. بازار مرکزی از مهم‌ترین مراکز خرید آبادان است که ساختمانی دو طبقه دارد. در این مرکز خرید هم کیف و کفش و لباس پیدا می‌شود و هم لوازم خانگی و هم خوراکی‌های داخلی و خارجی.  اجناس این بازار  هم به نسبت قیمتشان مناسبند.

نکته مثبت دیگر درباره این بازار این است که می‌توانید بعد از خریدتان به بازار ماهی‌فروش‌ها که در روبه‌روی این بازار قرار دارد سر بزنید. در ادامه بازار ماهی‌فروشان آبادان را معرفی می‌کنیم.

آدرس: آبادان، انتهای خیابان دبستان، روبه‌روی بازار ماهی‌فروش‌ها

بازار ماهی فروشان:

بازار ماهی‌فروشان آبادان از مراکز مهم فروش غذاهای دریایی در جنوب کشور است. این بازار بهشت کسانی است که عاشق غذاهای دریایی هستند. تنوع ماهی‌‌ و میگو و آبزیان دیگر در این بازار انقدر زیاد است که شاید اگر خودتان جنوبی نباشید از دیدن این همه ماهی مختلف گیج شوید. در سفرتان حتما زمانی را برای دیدن این بازار در نظر بگیرید.

بازار الوند (کنزالمال):

کنزالمال یکی از بزرگ‌ترین مراکز خرید آبادان است. قدیم‌ها محل این بازار به بازار چینی‌ها معروف بود. این مرکز خرید امروزه با حدود ۴۰۰ واحد تجاری به یکی از مهم‌ترین قطب‌های تجاری آبادان تبدیل شده است. تنوع اجناس در کنزالمال بالاست و هر چیزی را که به دنبالش هستید، می‌توانید در این مرکز خرید پیدا کنید.

آدرس: آبادان، اتوبان آبادان- خرمشهر

پاساژ کویتی‌های آبادان:

این بازار از قدیمی‌ترین بازارهای آبادان است. از آنجایی که اجناس بازار کویتی‌ها اغلب اصل هستند، شاید از نظر قیمت نسبت به جاهای دیگر کمی گران‌تر به نظر می‌آید. در این بازار بیشتر پوشاک مردانه عرضه می‌شود، البته تنوع اجناس انقدر زیاد است که خانم‌ها هم می توانند در این بازار گشت‌وگذار کنند و حوصله‌شان سر نرود.

آدرس: آبادان، سر چهار راه امیری

سیتی سنتر آبادان

سیتی سنتر آبادان در بهترین نقطه تجاری شهر آبادان، در ابتدای بازار ته¬لنجی و مشرف به میدان امام شهر واقع گردیده است. موقعیت استثنایی این مرکز خرید و عظمت کم نظیر آن به همراه امکانات بی نظیر پیش بینی شده نام مرکز خرید شهر را برازنده آن می سازد. مرکزی که با پیش بینی بیش از 260 دستگاه ظرفیت برای پارک ماشین، در شلوغ ترین منطقه ترافیکی شهر آبادان و در بهترین نقطه تجاری شهر، به همراه فودکورت و رستوران و بام سبز، با منظره ای به نظیر به سمت پالایشگاه و رود خروشان اروند، ضمن ارائه خدمات شایسته به مردم شهر آبادان، آینده خود را تضمین نموده است.

دریا قلی

دریاقلی سورانی (۱۳۲۴ در روستای یان‌چشمه در استان چهارمحال و بختیاری - ۹ آبان ماه ۱۳۵۹)، یک اوراقچی ساده در آبادان بود که در جریان حمله عراق به ایران متوجه نفوذ غافل گیرانه عراقی‌ها از رودخانه بهمنشیر می‌شود و مسافت ۹ کیلومتری را از گورستانِ اتومبیل‌های فرسوده در کوی ذوالفقاری تا نیروهای خودی را با دوچرخه می‌پیماید و از یورش عراقی‌ها آگاه می‌سازد. وی در کشاکش این ماجرا بر اثر ترکش خمپاره مجروح شد و در راه پشت جبهه در قطار درگذشت.داستان دریاقلی سورانی در کتاب درسی ششم ابتدایی آمده است.

شرح ماجرا

در جریان جنگ ایران و عراق، پس از سقوط خرمشهر، ارتش عراق تصمیم گرفت که آبادان را نیز اشغال کند و به همین دلیل، این شهر را محاصره و از سمت کوی ذوالفقاری به سمت شهر حمله کرد. این بخش از شهر، دور از مرکز آبادان بود و با توجه به درگیری‌های فراوان، نیروهای زیادی در آن جا نبود تا آن که دریاقلی سورانی متوجه شد و با دوچرخه به سمت شهر حرکت کرد تا مسئولان سپاه را خبر کند و همان‌طور که رکاب می‌زد، فریادکنان مردم را به سمت ذوالفقاری هدایت کرد. مردم نیز با شنیدن فریادهای التماس گونه او از خانه‌ها بیرون آمدند و با هر چه در دست داشتند، از چوب و چاقو و بیل و کلنگ به سمت ذوالفقاری حرکت کردند. در همین هنگام، دریاقلی که دوچرخه‌اش پنچر شد، دید که دیگر قادر به حرکت نیست، بنابراین پیاده شده و با دویدن، خود را به سپاه آبادان رساند و موضوع را به فرماندهی سپاه گفت و نیروهای سپاه و بسیج هم سریع به سمت ذوالفقاری حرکت کردند. سورانی سپس پیاده به سمت مقر هنگ ژاندامری دویده و نیروهای خودی را از حمله عراقی‌ها آگاه نمود. در صورت سقوط آبادان ارتش عراق توان یورش به اهواز را پیدا می‌کرد.

بلافاصله نیروهای نظامی داخل شهر اعم از سپاه، بسیج و مردم محلی (عرب زبان و غیر عرب) به منطقه ذوالفقاری آمده و به سه گروه ۱۲، ۱۳ نفری تقسیم شدند. دو گروه از وسط و یک گروه هم به سمت چپ (از حاشیه بهمنشیر) رفتند تا عراقی‌ها را دور زده و به پل دست یابند. تعدادی از افراد شرکت کننده در عملیات اسلحه نداشتند و هنگامی که کسی کشته یا زخمی می‌شد، با اسلحه او می‌جنگیدند. سرانجام مهاجمان که تا جاده خسروآباد پیش آمده بودند، به داخل نخلستان عقب رانده شدند. نیروهای محور چپ به نزدیک پلی که عراقی‌ها نصب کرده بودند رسیدند و با انهدام تجهیزات در حال عبور از آن، پل را مسدود و عقبه عراقیها را قطع کردند. عراقی‌ها با مشاهده این وضع نا امیدانه به مقاومت‌های پراکنده دست زدند، عده‌ای هم تسلیم شدند یا به قصد فرارخود را به بهمنشیر انداختند. به این ترتیب عملیات متوقف کردن پیش روی مهاجمان و عقب راندن آنها تا ساعت ۱ بامداد ۱۰ آبان با موفقیت به پایان رسید. دو شب بعد از این عملیات، عراقیها با اطلاعاتی که از جاسوسان خود به دست آورده بود، کلبه گلی دریاقلی سورانی را هدف خمپاره‌ها قرار دادند. وی که به شدت مجروح شده بود پس از رسیدگی اولیه، برای درمان با قطار به تهران اعزام شد، لیکن در راه درگذشت و در بهشت زهرای تهران در ردیف ۹۲ قطعه ۳۴ دفن گردید.

پالایشگاه آبادان

دریافت🏭فیلمی کمتر دیده شده از بخش های داخلی پالایشگاه آبادان

پالایشگاه نفت آبادان

پالایشگاه نفت آبادان، بزرگترین پالایشگاه ایران است که در شهر آبادان، استان خوزستان ِ ایران قرار دارد. ساخت این پالایشگاه در سال ۱۲۹۱ ه. ش به پایان رسید و تا آغازجنگ ایران و عراق در سال ۱۳۵۹ بزرگترین پالایشگاه دنیا با ظرفیت تصفیه ۶۲۸ هزار بشکه در روز بود. این پالایشگاه تا سال ۱۹۷۳ به دست شرکت‌های نفتی خارجی اداره می‌شد تا این که در این سال به شرکت ملی نفت ایران تحویل داده است. پالایشگاه آبادان به وسیله خطوط لوله به چندین میدان نفتی و بندر ماهشهر متصل شده است. خط لوله‌ای هم از آبادان به سمت تهران می‌آید و سپس در طول مرزهای شمالی کشور از مشهد تا تبریز امتداد می‌یابد

دلیل انتخاب آبادان

آبادان به این دلیل انتخاب شد چون دارای موقعیت بندرگاهی بود رودخانه های آب شیرین در مجاورت این شهر قرار داشتند و نزدیکی به خلیج فارس و چاه‌های نفت را می‌شود از عمده دلیل‌های انتخاب آبادان برای احداث این پالایشگاه دانست؛ و بطور کلی جزیره آبادان به دلیل نزدیکی به مناطق نفت خیز، قرار گرفتن در میان رودخانه‌های اروند و بهمنشیر، در فاصله ۷۱ کیلومتری خلیج فارس و قابل دسترسی به آبهای آزاد دنیا انتخاب گردید.

پالایشگاه آبادان در جنگ

این پالایشگاه در خلال جنگ ۸ ساله به دلیل نزدیکی بسیار به کشور عراق، عملاً در میدان جنگ قرار داشت و امکان فعال‌سازی آن غیرممکن بود. کارگران این واحد تولیدی، تنها قادر بودند با چیدن بشکه‌های فلزی و ماسه، از تأسیسات پالایشگاه حفاظت کنند و با تخلیه مخازن عظیم نفتی آن، آنها را از انفجار مصون نگه دارند

پالایشگاه آبادان در (سال ۱۳۹۲) با تولید روزانه ۱۵ میلیون لیتر بنزین به طور روزانه ۲۳ درصد کل بنزین و ۲۶ درصد بنزین پالایشگاهی ایران را تأمین می‌کند و همچنان بزرگترین پالایشگاه ایران محسوب می‌شود.

تاریخچه سینماهای آبادان

پس از انقلاب 6 سالن از مجموعه سالن های سینما در آبادان فعال بودند که با شروع جنگ تحمیلی همه سینماها تعطیل شده و همگی نیز در طول جنگ آسیب دیدند. سینماهایی که در سال های اخیر در آبادان بازگشایی شدند عبارتند از سینما نفت(تاج)، سینما ایران، سینما آبادان، سینما پیروز، سینمای تابستانی بریم، سینمای تابستانی باشگاه آبادان. اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آبادان نیز در تالار مهر ، سالن سینمای مجهزی را آماده کرد که بهره برداری از آن تقریباً شروع شده است .

 سینما شیرین

در سال 1310 با ظرفیت 700 نفر توسط یک تاجر هندی ساخته شد که در دوره پهلوی اول به عنوان تنها سینمای غیر دولتی ایران به حساب می آمد.

این سینما نخستین سینمای مجهز آبادان به شمار می رفت که در دو طبقه سرپوشیده و یک سالن نمایش تابستانی احداث گردیده است و از این لحاظ نخستین سینمای 3 طبقه در خاورمیانه بشمار می آید.

سینما شیرین با شروع جنگ تحمیلی در سال 1359 تعطیل و سپس هیچ گاه بازگشایی نشد و در اثر جنگ خسارت های بسیاری به آن وارد شد. این سینما در 17 خرداد ماه 1385 با شماره 15626 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و به تملک سازمان میراث فرهنگی درآمد.

سینما شیرین در مرکز آبادان در خیابان شهید منتظری ( شاپور سابق ) قرار دارد و از جمله جاذبه های دیدنی این سینما وجود درخت نخلی در آن با ارتفاع بیش از 20 متر می باشد .

سینما رکس

روز 28 مرداد سالروز آتش‌سوزی در سینما رکس آبادان است. سال 1357 در چنین روزی و درست در فردای روزی که سینما آریای مشهد توسط عوامل رژیم شاه به آتش کشیده شد، سینمای رکس آبادان با بیش از 400 نفر از تماشاچیان آن در آتش سوخت و از آن جز تلی از خاکستر بر جای نماند.

سینما نفت

عمر این سینما تقریباً برابر با عمر پالایشگاه عظیم نفت آبادان (1287) است . با پایان یافتن کارهای ساختمانی پالایشگاه و نزدیک شدن زمان بهره برداری،انگلیسی ها در کنار سایر امکانات و تسهیلات رفاهی نظیر خانه های مجلل و مشجر، بیمارستان ها، فروشگاه های بزرگ، باشگاه های قایق رانی، اسب دوانی، گلف، و استخر، در نزدیکی محله بوارده جنوبی، سینمای مجللی نیز با آجر نسوز قرمز رنگ، موسوم به آجر لندنی ساختند که در سال 1323 با نام سینما تاج افتتاح شد و محل اجرای نمایش و کنسرت های بزرگ نیز بود.

سینما تاج با 1178 نفر گنجایش، تا مدت های طولانی فقط در انحصار رؤسا و کارکنان شرکت   نفت قرار داشت. با گسترش پالایشگاه، برای کارمندان و کارگران ایرانی و هندی شرکت نیز چند سالن سینما تأسیس گردید. سینمای باشگاه نفت آبادان با دو سالن در منطقه بهمنشیر ساخته شد. سالن زمستانی آن 700 نفر و محوطه تابستانی آن 1500 نفر گنجایش داشت و ویژه استفاده کارگران شرکت نفت و اعضای خانواده آنان بود .

 سینما آبادان

این سینما واقع در خیابان امیری و این روزها تعطیل است.

«متروپل»، «نیاگارا»، «شهناز»، «ساحل»، «کیهان»، «سهیلا»، «شعله»، «پیروز»، «تابستانی بریم»، «تابستانی خورشید(شرین)» دیگر سینماهای آبادان بودند.

موزه آبادان

موزه آبادان یکی از موزه‌های قدیمی ایران است این موزه در سال ۱۳۳۸ با مجموعه آثاری از دوره ما قبل تاریخی، تاریخی و آثاری‌از دوره‌های متاخر تا دوره قاجاریه و نیز آثاری از هنرمندان کارگاه‌های هنرهای سنتی افتتاح شد. موزه آبادان در محله بوآرده شمالی در ضلع جنوب غربی دانشکده نفت آبادان و با وسعت تقریبی ۱۸۰۰ مترمربع توسط علی هانیبال و با همکاری شرکت نفت آبادان تاسیس گردید و در سال ۱۳۴۰ مورد بهره‌برداری قرار گرفت.

ساختمان موزه

ساختمان موزه با الهام از معماری سنتی ایران شکل گرفت. این ساختمان دارای گنبدی به ارتفاع ۲۲/۵ متر است که متاثر از گنبد مقبره دانیال نبی شوش است. بنای موزه دارای یک طبقه‌است. این بنا در آغاز دارای چهار تالار برای نمایش مجموعه آثار باستان‌شناسی، مردم‌شناسی، و هنرهای ملی بود. گنبد مخروطی متشکل از ۸ ستون اصلی می‌باشد که این ستون‌ها در رأس به هم متصل شده‌اند.موزه آبادان دارای یک تالار اصلی و دو تالار جنبی است. تالار اصلی؛ محل نمایش آثاردایمی موزه از جمله آثار به دست آمده از شوش (هزاره اول ق. م) و آثار دوره صفوی و قاجاری‌است. آثار مردم‌شناسی و نیز هنرهای سنتی در این مجموعه قرار دارد. یکی از تالارهای جنبی‌موزه به تالار نمایشگاههای موقت اختصاص داده شده‌است و تالار جنبی دیگر را کتابخانه وسالن اجتماعات تشکیل می‌دهد.

غذاهای محلی آبادان

در شهرستان آبادان غذاهای مخصوصی طبخ می شود که در کشور با نام غذاهای آبادان شناخته شده اند. قلیه ماهی غذای خورشتی است که از ماهی، سبزی، سیر، پیاز و ادویه جات مخصوص تشکیل می شود و آن را به شیوه ای شبیه قرمه سبزی طبخ می کنند.

ماهی صبور از جمله ماهی های بسیار چرب و دارای تیغ ریز فراوان است که باید آن را حتما در تنور و یا فر پخت، برای تهیه مواد درون شکم ماهی از کمی سبزی گشنیز و شنبلیله، سیر، پیاز، تمرهندی و فلفل قرمز که پیشتر با هم مخلوط کرده ایم، استفاده می شود، پس از پاک کردن درون شکم ماهی صبور و نمک سود کردن آن موادی را که از قبل آماده کرده ایم را در درون شکم ماهی گذاشته و به مدت 30 دقیقه آن را در تنور و یا فر می پزند.

خورشت بامیه یک غذای عربی است که در فرهنگ غذایی آبادان جایگاه خاصی دارد ، برای تهیه آن، دمباله بامیه را طوری قطع می کنند که مایع لزج بامیه خارج نشود، به غیر از بامیه مابقی مواد تشکیل دهنده شبیه خورشت بادمجان است که بایستی مهیا شود، سپس بامیه را که پیشتر در ماهی تابه سرخ شده را با مقداری سیر درسته به خورشت اضافه می شود و با آتش ملایم می پزند.

سینما رکس آبادان

سینما رکس آبادان در شب هنگام ۲۸ مرداد ۱۳۵۷ و در حین نمایش فیلم گوزن‌ها دچار آتش‌سوزی گردید و چند صد نفر به همین دلیل کشته‌شدند. تحقیقات حاکی از عمدی بودن حریق بود. همزمانی این رویداد با اعتراضات و آشوبهایانقلاب ۱۳۵۷ و طولانی شدن رسیدگی به آن در سالهای بعد از انقلاب، گمانه‌های مختلفی را پیرامون عاملان این حادثه ایجادکرد.

در آتش‌سوزی سینما رکس آبادان، انقلابیون، ساواک را متهم کردند و سید روح‌الله خمینی واقعه سینما رکس را «شاهکار بزرگ شاه برای بدنام کردن انقلاب» خواند. پس از پیروزی انقلاب، شواهدی از سوی حسین تکبلی‌زاده، متهم ردیف اول واقعه ارائه شد که نشان می‌داد، آتش‌سوزی سینما رکس کار دولتِ وقت و ساواک نبوده‌است.

ورود فوتبال به آبادان و تاریخچه صنعت نفت آبادان

تاریخ شروع فوتبال ایران به حدود یک قرن پیش بازمی‌گردد یعنی زمانی که یک گروه انگلیسی برای اکتشاف نفت در جنوب ایران عازم کشور ایران شدند. پس از حفر اولین چاه نفت در منطقه مسجد سلیمان به سال ۱۹۰۸ میلادی، فوتبال به شکل جدی در جنوب ایران دنبال گردید.نیازمند منبع فوتبال در ایران حدود ۱۰۰ سال پیش با کارگران ایرانی شرکت نفت در مسجدسلیمان شروع شد و هنوز زمین آن در باشگاه نفت مسجدسلیمان است.

بنیانگذاری باشگاه فوتبال صنعت نفت   
در اواخر سال ۱۳۵۱ مسؤلان وقت فدراسیون فوتبال کشور به فکر برگزاری یک دوره مسابقات لیگ باشگاه‌ها، تحت عنوان جام تخت جمشید افتادند که پیشنهاد حضور نماینده‌ای از شهر آبادان با توجه به پشتوانه قوی و سابقه درخشان این شهر در رقابتهای کشوری باعث شد تا کارگزاران وزارت نفت آبادان را صاحب نماینده‌ای در اولین دوره رقابتهای باشگاهی کنند. بر همین اساس در این سال تعدادی از بهترین بازیکنان باشگاه‌های آبادان جذب تیم صنعت نفت شدند و نفت آبادان آرام آرام به تیم محبوب مردم جنوب تبدیل گشت. در آن سالها مسابقات با کمترین امکانات ولی در سطح ایده‌آلی برگزار می‌گردید و نماینده فوتبال آبادان توانست با ارایه بازیهای قابل قبولی یکی از تیمهای مطرح کشور شود.

این تیم سالها با پیراهن باشگاه‌های کشورهای آمریکای جنوبی و گاهی اوقات باشگاه‌های انگلستان بازی‌های خود را انجام می‌داد. اما از اواخر سال ۱۳۵۵ با روی کار آمدن کادر مدیریت جدید و مربیگری منوچهر سالیا به پیشنهاد پرویز دهداری رنگ لباس تیم صنعت نفت رسماً به زرد برزیلی تغییر یافت. از همان سال صنعت نفت با نام «برزیل ایران» شهرت یافت.